Pismo Święte od strony historycznej i kulturowej

"A wy, inteligencjo Krakowa czy czytacie Pismo Święte? Choćby jako „dzieło kulturowe”?"
(Cyprian Polak - objawienia)

Pan Jezus w powyższych słowach zwraca uwagę na to, że Biblia, oprócz swojej niepodważalnej wartości duchowej, przekazuje bezcenne informacje o życiu starożytnego narodu. Bez Pisma Świętego trudno uczyć się starożytnej historii, a dzięki Biblii wiemy, że:

1. Każdy naród miał swoich ojców.
2. Każdy naród potrzebuje czasu, aby wzrosnąć liczebnie.
3. Naród wybrany posiada wartości, które musi chronić przed obcymi narodami.
4. Naród wybrany nie łączy się obcymi narodami, aby nie zanikły prawdziwe wartości.
5. Naród wybrany troszczy się o własną pamięć historyczną, gdyż nikt inny o nią nie zadba.

Jeśli przeczytamy Biblię, łatwiej zrozumiemy, że starożytna Polska i Słowianie w ogóle:

1. Mieli swoich ojców: Cara, Pannona, Lecha, Czecha, Kodana, Rusa, Filana, których imię nadano całym ludom.
2. Polacy potrzebowali całych wieków, aby wzrosnąć liczebnie i być narodem. Mieszko I ochrzcił duży naród, a nie tylko swoją rodzinę.  
3. Jeszcze przed wojną trojańską, Słowianie bronili swoich wartości, w bitwie nad Tolężą.
4. Lehici woleli uciec do Illyrii, niż zmieszać się z obcym sobie potomstwem Alana.
5. Lehici wrócili z wygnania, gdyż pamiętali, jakie ziemie kiedyś zostawili. Odbudowali miasta, bo pamiętali ich dawnych założycieli.

Ponadto, Biblia mówi o wynalazkach techniki, pokazuje organizację państwową, życie kulturalne i obyczajowe. Ta wiedza przyda nam się w odkrywaniu Lehii.