Ma głęboki sens to, czego nauczał cztery wieki temu ksiądz Wojciech Dębołęcki: przed Potopem był naród Seta (Scyta) i naród Kaina. Tożsamość narodowa wykuwa się w przeciwnościach. Pan Jezus wiele mówił o Kainie w Orędziach, które przekazała Vassula Ryden:
"Jest dziś w Moim Kościele taki podział, jakiego nigdy wcześniej nie było. Jak Kain i Abel, bracia, a jednak różniący się od siebie, z jednej krwi, jednak tak odmienni."
Abel nie miał potomków, miał ich Set. Czy to nie dziwne, że nie słyszymy wiele o narodzie Seta, zmagającym się z narodem Kaina? A jednak ks. Dębołęcki to wyjaśnił: syn Adama miał na imię Scyt, lecz tylko Słowianie potrafią to imię wymówić. Dlatego powszechnie przyjęto imię Set. I pisał ks. Dębołęcki o zmaganiach narodu Scyta z narodem Kaina:
"Panoch (lub Anach po Żydowsku) Czwarty Pan świata, zaraz począł siłą bunty Kainianów przeciwko Państwu Scytyckiemu gromić, póty aż ich 560 roku po stworzeniu świata podbił, nie tylko pod posłuszeństwo, jak dziesięć lat przedtem, ale też i pod hołdy; przeto iż podbici pierwszy raz, znowu się byli zbuntowali."
("Wywód jedynowłasnego państwa świata", ks. Wojciech Dębołęcki, 1633 r.)
Było to w 560 Roku Świata, czyli na długo przed Potopem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz